Experimenteren met cider blijft spannend en leuk. Op 19 januari deed ik de most voor mijn peren-ahorn cider in de Grote Vergistingsfles. Precies veertien dagen later - op 2 februari - was de gist uitgewerkt en bottelde ik een gedeelte van de cider. En inmiddels hebben we al een enkele flessen geproefd: droog maar lekker! ´t Is nu nog bitter koud buiten, maar als we straks in ons tuintje, met de witte winterkop in de voorjaarszon van deze gekoelde cider kunnen genieten, dan zal het leven mooi zijn. Zonder cider is ´t trouwens ook mooi, maar net iets minder.
Bij wijze van experiment liet ik bij het bottelen van deze cider een paar liter achter in de vergistingsfles. Ik voegde 250 ml appelsiroop (met daarin nog wat extra suiker opgelost) en wat gist toe en sloot de fles weer af, voor een tweede gisting. Ik weet helemaal niet of dat wel kan, dus is er maar een manier om erachter te komen: doen. Een paar dagen geleden was de gist geheel uitgewerkt, en toen had ik eigenlijk al kunnen bottelen. Maar het mooie is - als je dit al een paar keer hebt gedaan - dat je er steeds meer geduld voor krijgt. Dus heb ik vandaag precies zeven flessen kunnen afvullen. Ik heb de verse cider natuurlijk even geproefd en die smaakte nog niet goed, maar wel veelbelovend. Ik heb voor het bottelen nog vier eetlepels ahornsiroop toegevoegd, want ik wil wel graag bubbels in het glas. En nu eerst maar ´s een maand wachten...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten