Het is alweer een paar weken geleden, dat we Herman in huis kregen. Zoals ik al eerder schreef, zat ik niet echt te wachten op de zorg voor een taai stuk deeg. Die liet dan ook nogal te wensen over: ik roerde niet elke dag voldoende, en had bovendien pas na twaalf dagen tijd om de cake te bakken, in plaats van de voorgeschreven tien. Maar eerlijk gezegd is hij ons honderd procent meegevallen. Herman is niet te vergelijken met een gewone cake. Hij is lang niet zo zoet, en veel steviger. Het zit eigenlijk een beetje tussen cake en brood in. Lekker! Ik heb even opgezocht hoe je zelf een Herman kunt ´opstarten´.
Het is vrij eenvoudig: dit heb je ervoor nodig: 100 gram suiker, 250 ml warm water, 1 zakje gist van 7 gram, 225 gram bloem, een glazen schaal en een houten lepel. De bereiding: Los de suiker op in een half kopje van het warme water. Strooi de gist erbij en laat dit 10 minuten staan. Roer de rest van het water en het bloem erbij. Klop dit met de houten lepel tot een mooi glad beslag. Dek het af met een vochtige theedoek. Laat alles dit alles rusten op kamertemperatuur tot de volgende dag. Zie hiernaast de oorspronkelijke brief (ik ben niet verantwoordelijk voor de uitermate flauwe en kinderachtige toon ervan), waarin staat hoe je het deeg moet verzorgen en hoe je ´t moet bakken. Ik vind het nog steeds fascinerend dat je dit deeg op kamertemperatuur bewaart, en dat de gist er zelf voor zorgt dat andere micro-organismen het niet kunnen bederven.
