roast tomato sauce

Een paar weken geleden liep onze tomatenproductie nog als een trein. Toch zou ik deze foto niet hebben kunnen maken, als we M. z´n gang hadden laten gaan. Wat kan die jongen een tomaten eten! Een appel hoeft ´ie niet mee naar school: "doe maar gewoon tomaten", zegt hij dan. Anyway, we hebben hem enigszins gerantsoeneerd, want ik wilde toch eens roast tomato sauce maken. Dus de oven voorverwarmd op 180 °C en de ovenplaat gevuld met verschillende soorten tomaten uit eigen kas. Een paar tenen knoflook (in de schil), peper, zout, takje rozemarijn erbij en olijfolie er overheen. Dit in de oven gezet en na een half uurtje de temperatuur iets teruggezet omdat de tomaten anders teveel roast werden. Na twee uur vond ik het voldoende, maar sommigen roosteren de tomaten nog veel langer op een lagere temperatuur. Daarna het tomatenmengsel met een pollepel door de zeef geduwd. Ondanks dat het tomatensap behoorlijk concentreert, viel de opbrengst me nog redelijk mee. Wat er in de zeef achterblijft is weliswaar voor een groot deel schillen en pitjes, maar toch vond ik het zonde om weg te gooien. Dus heb ik het met de staafmixer gepureerd en er een rode tapenade van gemaakt die ook C. erg lekker vindt. Maar het ging me natuurlijk om de geroosterde tomatensaus: die is - u had niet anders verwacht - tamelijk briljant. Ik heb ze in een paar potten geweckt en die staan geduldig te wachten tot het eerste goede moment.

De smaak van onze tomaten varieert van ´erg lekker´ tot ´geweldig´. Erg jammer dus dat ik zo slordig met de labels in de kas ben omgegaan. Want nou weet ik niet meer precies hoe de categorie ´geweldig´ heet. Gezien de grootte zijn het cherrytomaten, maar ook daar zijn natuurlijk verschillende soorten in. Maar goed, ook leuk om volgend jaar weer lekker veel soorten uit te proberen. In plaats van alles maar op de au-tomat-ische piloot...

ik vind ramsløk

Ook al heb ik er nog weinig verstand van, ik vind het leuk om in de vrije natuur op zoek te gaan naar eetbare planten en kruiden. En als je op vakantie bent in Noorwegen, dan kom je wat dat betreft hartelijk aan je trekken.

Eén van de wilde planten die ik helaas zelf niet kon vinden is ´ramsløk´. Maar gelukkig is mijn Schone Zus uit Noorwegen daar wel in geslaagd en zo konden wij bij haar genieten van de lekkerste, zelfgemaakte kruidenboter met ramsløk. Ramsløk hoort tot dezelfde familie als de ui en de knoflook (Alliaceae) en in Nederland noemen we het ´daslook´. Overigens, als je het in Nederland zou kunnen vinden, dan mag je het niet eens plukken, want het is bij ons een zeldzame en dus beschermde plant. In Noorwegen komt de plant veel algemener voor en groeit op vochtige, schaduwrijke plekken, vooral in het bos. Gelukkig kregen we bij ons afscheid een potje ramsløk kado en maken wij nu zelf de lekkerste kruidenboter. Maar ook als je het door je gehakt mengt, weet je niet wat je proeft, en zo zijn er nog honderden mogelijkheden voor salades, soepen en sauzen. Het schijnt dat je vergiftigingsverschijnselen krijgt, als je er te veel van eet. Maar wij hebben daar geen last van en eten er zoveel van als we kunnen...