de tomaat is vol!

Ik had dit weekend wat tijd over en wilde nog eens een artikel gaan schrijven over tomaten. En dan vooral over welke tomatenrassen overleven en welke niet. Ik las er laatst een goed artikel over op foodlog.nl: het gaat over de smaak van tomaten vs. het uiterlijk. En dat het uiterlijk altijd zo belangrijk was dat telers vooral hebben toegewerkt naar de perfect ronde, egaal kleurende, knalrode tomaat (nog afgezien van hoge opbrengst en ziekteresistentie natuurlijk). Maar het gen dat een gelijkmatige rijping regelt, zorgt er nou juist voor zorgt dat de smaak zich niet geweldig ontwikkelt. Ik was er zelf ook al achter gekomen dat de mooie, rode tomaten van mijn snel groeiende en zeer ´makkelijke´ plant, de Moneymaker, qua smaak niet tot de beste behoort. Het relatief goede nieuws is overigens dat men tegenwoordig veel beter begrijpt welke genen de kleur en smaak beïnvloeden, en er zouden al proefrassen zijn die het beste van beide combineren.
Hoe het ook zij, ik ben van plan om volgend jaar alleen nog maar de oude, meest onooglijke en ´moeilijke´ tomatenrassen te gaan kweken. Want wij hoeven geen rekening te houden met sorteermachines, of de wensen van de klant. Ons gaat het alleen maar om de smaak!
Enfin, het idee was dat ik hierover dan een uitgebreid en interessant artikel zou gaan schrijven, en ik had ook bedacht dat ik - om het thema wat te illustreren - nog even een foto van onze peervormige Tasty Toms zou gaan bewerken. Daar is uiteindelijk zoveel tijd in gaan zitten, dat het artikel er een beetje bij is ingeschoten.

een droom van een kas

Liepen we van de week bij de Intratuin, zagen we weer zo´n mooie Classic houten kweekkas staan. Zo eentje waarbij je kunt wegdromen en je moeiteloos kunt voorstellen hoe die in je eigen tuin zou staan. Enne ... in ons geval is dat sowieso erg eenvoudig, want hij stáát sinds ruim een jaar daadwerkelijk in onze tuin!

Wat je op deze fotomontage wel goed ziet, is dat die van ons z´n mooie roodbruine kleur van het cederhout inmiddels wat begint te verliezen. Dat was voorzien maar een beetje jammer is het wel. Het alternatief zou zijn geweest: elk jaar schuren en beitsen of oliën. Maar da´s eigenlijk onzin, want cederhout bevat natuurlijke resistentie tegen schimmels en bacteriën, waardoor het onbehandeld zeker wel 25 jaar moet meegaan. Hoe natuurlijker hoe beter...

Ik moet overigens nog wel even benadrukken dat die twee rare dameslaarsjes dus niet bij onze tuinkas horen, maar bij het showmodel in de Intratuin. Jammer dat ze er stonden, want het suggereert toch een beetje dat zo´n kas het domein zou zijn van de vrouw des huizes. En dat is in de meeste gevallen juist niet het geval. En daarnaast zou je kunnen denken dat het daarbinnen erg modderig is, wat - tenzij je echt iets verkeerd doet - ook onwaarschijnlijk is. Dus: even wegdenken die laarsjes en dan is het best een mooi plaatje.

Kamille

Zwaar irritant natuurlijk, als je - voor een goed gesprek - samen met een vriend een stuk gaat wandelen en dat hij dan steeds naar de grond duikt om een of ander bloemetje of kruid te bestuderen en fotograferen. Voor de duidelijkheid; die ´vriend´ dat ben ik zelf. Gelukkig heeft A., met wie ik de avondwandeling door de weilanden maak, daar totaal geen probleem mee. Al was het maar omdat ik zelf ook vrij vergevingsgezind ben, zodra hij een of ander zakelijk telefoontje krijgt...

Ik wil maar zeggen dat mijn fascinatie voor eetbare en geneeskrachige planten duurzaam blijkt. Zo zag ik tijdens deze wandeling langs een weiland ´echte kamille´ staan, die volgens mijn plantengids ´vrij algemeen´ voorkomt, maar ondertussen wel steeds zeldzamer wordt. Het schijnt dat - in tegenstelling tot veel andere in de volksgeneeskunde gebruikte planten -  de antibacteriële werking van kamille experimenteel is aangetoond. Het werkt bij maagzweren, mond- en keelholte ontstekingen, indigestie, nekpijn, etc, etc. Bijna jammer dat ik op het moment nergens last van heb, nu ik dit natuurlijke medicijn heb kunnen spotten! Alhoewel, ik lees nu dat kamille ook met succes wordt toegepast bij aambeien, dus prijs ik mij gelukkig dat ik op het moment vrij ben van lichamelijke klachten...

Hot Rod

Sommige dingen zijn zo overtuigend fout dat ze weer leuk worden. Zo ook deze gasgestookte V8 Hot Rod Grill BBQ, die we vandaag op de afdeling ´buiten koken´ bij onze Intratuin zagen. Kijk die uitlaten dan, dat serieuze luchtfilter en zelfs de bougiekabels en verdeelkap ontbreken niet. Ik heb ´m even opengedaan, en ook dan merk je dat ´ie alleen voor echte mannen is: wat is dat ding zwáár! Zou hij ook zo´n diep ronkend V8-geluid maken, als je de temperatuur nog even opvoert, voordat je je Black Angus steak crackling maar bloody aan de vrinden van de motorclub serveert? 

Erg kostelijk, deze barbecue, totdat je de prijs ziet: € 899,-. Dan is ´ie toch ineens een stuk minder grappig...

tomaatwerk

Waar houdt inspiratie op en begint scheppingsdwang? Ik weet het niet, maar ik heb best vaak last van iets dat er op z´n minst tussenin zit. Zo ook vanochtend in de tuinkas; zie ik daar een kleine Sungold-tomaat hangen die me sterk doet denken aan een Jugendstil lamp, dan moet ik ook weten of er inderdaad iets van te maken valt... Dus gauw even Photoshoppen en - jawel hoor - hij staat prima in het trappenhuis van het Chateau de Val, dat wij afgelopen zomer hebben bezocht.

Zo, hebben we dat ook weer gehad; kunnen we nu verder met echt belangrijke zaken. Zoals het maken van een nieuwe geroosterde tomatensaus. Want de tomatenproductie is nu ineens toch flink op gang gekomen...