Ik had vorige week zeven pepers opgespaard om daar wat sambal van te gaan maken. Maar dat was te weinig volgens de sambalrecepten die ik kon vinden; dus besloot ik er een pittige chutney te maken. Een recept van mezelf (de verhoudingen kunnen weliswaar worden verbeterd, maar de basis is goed): Ik heb eerst zeven middelgrote uien gebakken in arachideolie, en die een paar keer licht afgeblust met m´n eigen appelcider. Tijdens het bakken van de uien heb ik de pepers in zeer kleine blokjes gesneden. De zaadjes heb ik verwijderd, omdat ik nog van de vorige keer wist dat deze pepers erg pittig zijn. Wat ik ook nog heb onthouden, is dat ik de volgende dag erg pijnlijke vingertoppen had, van het bijtende sap van de pepers. Dus deze keer slim geweest en latex handschoenen aangedaan. Maar - geloof het of niet - die handschoenen hielpen geen barst, want ik kreeg na afloop gewoon weer last van brandende vingers. De gehakte pepers bij de uien gedaan, en daarna 2 appels in kleine blokjes gesnipperd en die erbij gedaan. Sambal recepten raden zure appels aan, zoals Granny Smith, maar die had ik niet in huis. Dus heb ik de vertrouwde Hollandse Jonagold genomen. Hier een paar takjes van de kerrieplant (Helichrysum Italicum) en een paar laurierbladeren aan toegevoegd om mee te koken. Nog een flinke scheut appelcider erdoorheen, wat suikerstroop en ketchup erbij, en wat ketjap en azijn. Dit mengsel heb ik een half uurtje laten inkoken. Ondertussen wat kleine potjes uitgekookt, om die - zodra de chutney klaar was - af te vullen. Maar natuurlijk eerst even de chutney geproefd.... Erg lekker, maar ook heel erg pittig. Op het aggressieve af...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten