Is er ooit wel eens iemand geweest die van verschillende gerechten de factor ´lekker´ tegen de factor ´gedoe´ of ´moeite´ in een grafiek heeft uitgezet? Als je het zou doen, dan weet ik zeker dat het maken van kroketten in de categorie ´zeer ongunstig´ zou vallen. Waarom doe ik het dan toch? Waarschijnlijk omdat L, die helemaal niet van kroketten houdt, na mijn eerste zelfmaak-kroketten vroeg: "Papa, wil je onthouden dat ik dit heel erg lekker vindt?" OK, wij vinden ze allemaal erg lekker, maar je wilt niet weten hoe lang je ermee bezig bent. Maar voor het geval je dat wel wil, volgt hieronder mijn bereidingswijze.
De avond tevoren heb ik een halve kilo rundvlees in roomboter gebraden en daarna een paar uur laten sudderen, totdat het draadjesvlees bijna uit elkaar viel. Ik heb alleen twee laurierblaadjes, wat water en wat zout toegevoegd. Daarna het vlees in de koelkast gezet en de volgende dag verder gegaan: eerst drie uien fijngehakt en in boter gefruit. Vervolgens heb ik een roux gemaakt van 60 gram boter, 60 gram tarwebloem en de bouillon van het rundvlees. Er is ongeveer 3 dl bouillon ingegaan, maar ik doe dat vooral op gevoel: de roux moet lekker dik blijven. Hier heb ik de gefruite uien aan toegevoegd, en nog een gesnipperd uitje, en de volgende kruiden: een paar takjes rozemarijn, drie salieblaadjes en flink wat selderij. Allemaal uit eigen kas! Toen het vlees er doorheen geschept, en op smaak gebracht met wat peper, zoete ketjap en zout. Vervolgens moet dit mengsel opstijven in de koelkast.
Na een paar uur kon ik dan eindelijk beginnen met de kroketten: eerst op de snijplank de vulling als dikke plak in repen verdeeld. Daarna met de hand kroketten gevormd, die achtereenvolgens door een bord met bloem, opgeklopt ei, en paneermeel gehaald. Dat laatste moet je twee keer doen, wat erg jammer is, want het is een vervelend klusje: je paneert niet alleen de kroketten, maar ook je vingertoppen. En uiteindelijk had ik dan ruim twintig kleine zelfmaakkroketten. Die gingen - na een half uurtje opstijven in de koelkast - bij 180 graden het frituur in. De timer hoef je niet te zetten, want zodra de eerste beginnen open te barsten zijn ze klaar! NB De verhouding vlees/ragout is met deze hoeveelheden wel erg riant. De volgende keer kan ´t wel wat minder vlees...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten