uit de kas

Het blijft een bijzonder fenomeen: veertigers als ik die twitteren, bloggen en via face-book besluiten berichten ´leuk´ te vinden van vage, als vrienden te boek staande collegae, die zojuist een tatoeage hebben laten zetten, voor het eerst hun nieuwe hond hebben uitgelaten, of de 5 kilometer in een - zelfs voor hun leeftijd - tamelijk teleurstellende tijd hebben uitgelopen. Ik wil nog maar een keer gezegd hebben, dat ik me er vrij ongemakkelijk bij voel. 

En toch, niemand is ongevoelig voor waardering en applaus. Dus doe ik er vrolijk aan mee en probeer - vanzelfsprekend met in acht name van de privacyregels - het optimale midden te vinden tussen enerzijds gewoon jezelf blijven, en anderzijds jezelf op een zodanige manier vermarkten, dat men zal zeggen: hij is goed, grappig, oorspronkelijk, origineel, creatief of desnoods onvoorspelbaar. De vraag is natuurlijk waarom je dat zou willen, en of die twee uitersten elkaar überhaupt uitsluiten... Laat ik er dan ook voor kiezen om deze foto te posten, en helemaal in het midden te laten waarom ik - op het moment waarop ik ´m nam - zo gelukkig was. Dus!

Overigens, degene die dit bericht als eerste ´leuk´ vindt, retweet of anderszins van een reactie voorziet, mag mij - op een zonnige avond ergens in het voorjaar, als de zon laag in de tuinkas schijnt - geheel kostenloos komen helpen de eerste tomaten te plukken. En begrijpen wat ik bedoel.

Nawet Polacy, którzy zostali zgłoszone przez holenderskiego na czarnej liście Wilders pana, są mile widziane!