Mijn valeriaan is waarschijnlijk een beetje in de war: het is nu 20 februari, de derde koudegolf komt er aan en hij loopt gewoon uit! Is misschien ook niet zo gek, want het is in de tuinkas ruim boven de 10 graden. Ik had de twee grote potten met Valeriaanplanten een week of zes geleden binnen gezet, want ik merkte dat de buurtkatten er dol op waren: eentje was zo gek om in de pot te gaan staan en de wortels op te graven... Toen heb ik ze maar in de kas gezet, en nu lopen ze dus allemaal uit.
De naam ´Valeriaan´ komt van het Latijnse valere en dat betekent: ´gezond zijn´. Het kruid wordt al heel lang gebruikt als een verdovend en kalmerend middel. Ik lees net dat het tijdens de Wereldoorlogen zelfs werd gebruikt om soldaten die leden aan shellshock en andere trauma´s mee te behandelen!
Ik heb ze ooit gezaaid vanwege de vermeende rustgevende eigenschappen
van de wortels, maar ik ben de plant sowieso erg gaan waarderen: het
is een mooie grote, manshoge plant met sterk geurende bloemen. De geur
is wel wat weeïg zoet, maar ik vind het toch lekker ruiken. Valeriaan
staat bekend als een echt kattenkruid, meer nog dan kattenkruid zelf: de geur heeft op katten een onweerstaanbare en sterk prikkelende werking. Enfin, dat hadden we dus al gemerkt...
Wat ik wel grappig vind om te lezen, is dat de wetenschap er nog niet helemaal achter is, hoe deze alledaagse plant precies in het lichaam werkt. Het is bekend dat Valeriaanzuur effect heeft op bepaalde receptoren die te maken hebben met de remming van signalen van zenuwcellen. Maar hoe precies is niet bekend. En ook de verschillende onderzoeken naar de effecten van Valeriaan op de slaap spreken elkaar tegen...
Over de werking van Valeriaan gesproken: ik heb begrepen dat wortels pas na drie jaar voldoende werkzame stoffen bevatten. Dat zou aan het einde van dit seizoen zijn. Toch betwijfel ik of ik de planten in het najaar ga rooien voor een paar kopjes rustgevende thee. Daar vind ik ze eigenlijk veel te bijzonder voor!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten