echte tijm

Goed voornemen #73: ´Meer Diepgang In Mijn Artikelen´. Zo wil ik de verschillende kruiden en planten die ik zaai beter en meer inhoudelijk beschrijven, interessante achter-grondinformatie geven en ook kijken of ik meer continuiteit kan bieden in de berichten. Dus na verloop van tijd ook weer beschrijven hoe het is gegaan met zaaien en verder opkweken van die specifieke planten, eventuele tips, blunders en andere hilariteiten vermelden. De kunst is daarbij het midden te vinden tussen zinvolle aantekeningen voor mezelf en een leuk artikel voor mijn vaste en trouwe lezerspubliek...

Ik moet even denken aan het gesprek dat ik op blue monday met een van de volleybalvaders had over ´goede voornemens´. Hij vond dat eigenlijk maar grote onzin: "Als je wilt veranderen dan moet je dat gewoon doen, en verder je kop erover dichthouden". Daar ben ik het op zich wel mee eens (het eerste deel van zijn opmerking dan), maar volgens mij moet je er vooral NIET je kop over houden en het aan iedereen melden die het horen wil. Bij mij helpt dat in ieder geval. Moet ik er wel bij vermelden dat ik me altijd zoveel goeds voorneem, dat ik al blij ben als de helft uitkomt...

Over uitkomen gesproken: hier een foto van ´echte tijm´ (thymus vulgaris), precies een week na het zaaien. Ik heb wel eerder tijm gezaaid, maar het lukte me toen niet om er volwassen planten uit te kweken. Beginnersfout #1 is al meteen zichtbaar op deze foto. Ik lees namelijk net dat deze zaailingen maar heel weinig water moeten krijgen, want anders rotten ze weg... Beginnersfout #2: de tijm staat pal naast de peterselie, waarvan het Complete Kruidenboek meldt: "Zorg ervoor dat de grond voortdurend nat is, anders lukt ontkieming niet"... Voor het geval ik ze in leven hou: tijmplanten kunnen prima groeien in een pot, mits de grond arm is en goed afwatert, en je alleen water geeft als ze bijna verdrogen.

Het is overigens belangrijk dat ik VEEL tijm opkweek, want we gebruiken het graag in onze gerechten, zowel met kip als varkensvlees. Leuk om te weten: tijm werkt sterk antiseptisch en daarom wordt het bijvoorbeeld verwerkt in tandpasta. Verder schijnt het ook goed te werken tegen een kater, maar daar heb ik al tijden geen last meer van gehad.

monocultuur...

Na de monocultuur van vorig jaar met voornamelijk tomaten, willen we dit jaar meer verschillende kruiden en planten gaan kweken. Ik had vorig jaar sowieso veel te veel tomaten en had moeite (lees: faalde volledig) met het goed bijhouden van al die planten. Vooral het dieven ging de mist in, waardoor de opbrengst onder de maat bleef. En de kas stond uiteindelijk zo vol dat er vrij veel ziekten en schimmels de kop opstaken. Dit jaar dus veel meer diversiteit in de kas en tuin: da´s bovendien ook leuk voor de kids, als ze er lekker kunnen grasduinen...

Precies een week geleden heb ik van alles gezaaid: koriander, zonnebloem, pompoen, basilicum, peterselie, tijm, lavendel, kruizemunt, dragon, majoraan, lavas (maggikruid), tuinkers, waterkers en radijs. En de volgende soorten (rassen?) tomaten: Philippos, Maja, Roma, St.Pierre, San Marzano, Ossenhart, Ventura en Ruby Red. 

De foto hierboven: baby-radijs van precies een week oud. Ik zou willen dat de tomaten ook zo snel gingen. Maar daarvan heeft nog geen enkele soort gekiemd. Nog even geduld hebben...

tomanimatie

De afgelopen week hebben L. en ik aan haar spreekbeurt gewerkt. Het onderwerp: animatie. Allerlei soorten, zoals tekenfilms, computer-animatie, en stop-motion komen dus aan bod. De spreekbeurt zit ondertussen goed in elkaar, en een leuke bijkomstigheid is dat het mij ook weer op een idee heeft gebracht: een stop-motion animatie maken van de tomaten-planten, die ik afgelopen zondag heb gezaaid... Het idee is dat ik de komende weken elke ochtend en avond een foto maak, zodat ik uiteindelijk een filmpje van paar seconden heb, waarin de tomatenplanten als een wilde de grond uitschieten...

blue monday

Vandaag is het 'blue monday' en alles wees er vanochtend op dat dit inderdaad de dag zou worden die statistisch gezien de meest depressieve van het jaar is: de wekker ging om half zes, want de sneeuw zou voor een extreem drukke ochtendspits gaan zorgen...

Maar toen ik vanochtend op mijn dooie akkertje voor de spits uit richting het werk reed, viel het allemaal reuze mee. Volgens de radio zijn de meeste mensen rond deze tijd inmiddels van hun goede voornemens gevallen en zou dat - in combinatie met de donkere en koude dagen na Kerst - ervoor zorgen dat velen zo diep zitten... Nou, mijn humeur kon vanochtend niet beter, want ik zat te genieten van het geweldige brood dat we gisteren hebben gebakken. Brood waar geen broodbakmachine aan te pas is gekomen: gewoon zelf bloem, water, gist en zout kneden, laten reizen, nog eens kneden, broden vormen, laten reizen en afbakken. De truc: een flink stuk roomboter door het deeg mengen, waardoor de smaak intenser en het brood veel zachter wordt. Wat natuurlijk ook meehelpt, is dat het deeg met biologische tarwebloem en speltmeel is gemaakt.

Ondanks dit 'vette' brood heb ik totaal geen last van schuldgevoelens ten aanzien van dat andere gewichtige voornemen: ik sport me tegenwoordig drie keer in de rondte en kom zo ruimschoots aan de broodnodige beweging. Wat nou, blue monday!

de messen zijn geslepen

Ik kreeg tijdens de Kerst van m´n broer een keramische slijpstaaf. Toen ik hem eraan herinnerde dat we dit jaar toch niet aan kado´s zouden doen, antwoordde hij: "Welnee man, deze hoort gewoon nog bij het mes dat je voor je verjaardag hebt gekregen!"
En wat een fantastisch koksmes is dat: perfect in balans, vlijmscherp en met dat damaststalen lemmet en stijlvol houten heft ook nog eens prachtig om te zien.
Het was overigens wel komisch hoe dat ging tijdens die verjaardag: we hechten in onze familie nogal aan harmonie en dus moest ik hem bij het krijgen van dit kado een stuiver geven. Die moet ervoor zorgen dat het ongeluk wordt afgekocht en de vriendschappelijke band niet wordt doorgesneden. Een overblijfsel uit vroeger tijden, toen messen nog vooral als aanvalswapens werden gebruikt...
Anyway, die stuiver kregen we meteen weer terug, want het kado dat wij voor hem hadden gekocht was een mooi handgemaakt zakmes, meegenomen uit de Auvergne.
Die keramische slijpstaaf werkt trouwens echt goed; geen gehannes meer met dat oude aanzetstaal. M´n messen zijn nu echt geslepen, en de band met broerlief is onveranderd goed.

komkommertijd

Qua tuinieren is de komkommertijd nu toch echt aangebroken. Eigenlijk totaal geen nieuws dus, al wilde ik deze mooie plaatjes van vanmiddag toch even posten. 

Het had de afgelopen weken wel vaker licht gevroren, maar de winter is nu echt ingevallen. Tot voor een paar dagen terug had ik nog verse koriander, wat peterselie en zelfs wat pluksla uit de kas, maar wat betreft de verse groenten is het nu dus ´einde oefening´. De temperatuur in de kas was aan het begin van de avond al bijna 10 graden onder nul, dus alles wat er nog staat is nu stijf bevroren.

Ik kreeg vorige week nog een mailtje van de determinatiemeneer van de Nederlandse Mycologisch Vereniging: die vreemde paddenstoel, waarvan ik hem een foto had gestuurd is helemaal niet zo vreemd. Het gaat namelijk om de Gele trilzwam (Tremella Mesenterica) en hij komt vrij algemeen in Nederland voor. Ik weet zeker dat ik ´m nooit eerder had gezien, maar ik moet blijkbaar gewoon wat beter uit m´n doppen kijken.

Ik lees net dat deze zwam - volgens de meeste bronnen - eetbaar is, maar vrijwel geen smaak heeft. Ook de volgende keer gewoon laten hangen dus.

Hiernaast een foto van onze Viburnum, die elke winter trouw gaat bloeien en in de tuin een heerlijk zoete bloesemgeur verspreidt. En zo hebben we dan toch nog een beetje het voorjaar in de kop...

kreeft en soep

Kreeg ik van de week een telefoontje van broerlief:

- "Ze zijn er weer!"

- "Wat?"

- "Kreeften bij appie. Voor 4,99 per stuk!"

Dat vond ik wel een goeie deal, dus ik vroeg hem er een paar voor me mee te nemen. Uiteindelijk heb ik er zeven meegekregen. Ik had vorig jaar ook zo´n Canadese hele kreeft gekocht. Afgezien van de onzin-teksten op het etiket ("vers ingevroren", en "het leven is genieten") was die gewoon goed. Alleen toen betaalde ik er twee keer zoveel voor...

Gisteren heb ik er meteen maar een ontdooid en daar een kreeftensoep gemaakt, die zelfs door C. - die gruwt bij het zien van een kreeft - als ´culinair´ wordt aangemerkt. Het recept heb ik bij elkaar gegrasduind uit verschillende bronnen en verder afgestemd op m´n eigen ervaring en hetgeen we in huis hadden. Gezien het grote succes en mijn slechte geheugen vond ik het verstandig om e.e.a. vast te leggen:

Eerst een roux gemaakt van 60 gram roomboter, 60 gram speltbloem en net zoveel melk om de dikte OK te krijgen. Achteraf bleek dat veel te veel roux, want uiteindelijk heb ik ongeveer de helft voor de soep gebruikt.

Vervolgens heb ik de kreeft gekookt volgens de methode van Nick Nairn (schotse tv-kok): 4 minuten koken in zout water en daarna het gas uitzetten en de kreeft nog 15 minuten in het water laten liggen.

Ondertussen heb ik twee uien, een prei en een wortel gesnipperd en aangefruit in wat olijfolie en ietsie roomboter. Daarna de kreeft schoongemaakt en al het vlees apart gezet. Alle schaaldelen en poten heb ik bij de uien, prei en wortel gedaan en meegebakken. Dit afgeblust met witte wijn en hier een klein blikje tomatenpuree doorheen geroerd. Dit mengsel een minuut of vijf laten doorkoken en daarna dit mengsel door een zeef gehaald en het vocht in een aparte pan laten lekken. Om zoveel mogelijk smaak uit de groenten en schaaldelen te halen, heb ik ze daarna nogmaals in de pan opgebakken, weer afgeblust en gezeefd. Dit vocht heb ik vervolgens door de roux geroerd en de soep daarna op smaak gebracht met versgemalen peper, Maldon zeezout, palmsuiker, dille en een heel klein beetje dragon. Als laatste het kreeftenvlees erdoor en ... klaar. Thanks 10us!

Goed voornemen...

Twee jaar geleden had ik het voornemen: regelmatig schrijven op dit weblog over van alles en nog wat, als het maar gaat over eten en het zelf maken of zoeken daarvan. Daar is hopeloos de klad in gekomen, want sinds augustus heb ik hier niets meer van me laten horen. Gelukkig is het nu weer de tijd van de goede voornemens en ik pak de draad gewoon weer op.

De afgelopen dagen hebben we in het oosten van het land gelogeerd: daar hebben we een heerlijke tijd gehad en ondanks het letterlijke en figuurlijke baggerweer hebben we vaak in de bossen kunnen wandelen. In Noorwegen zeggen ze dan: "Slecht weer bestaat niet, alleen slechte kleding", en ik geef direct maar toe dat wij vooral goed-weer-wandelaars zijn...

Ik vond het altijd al fijn om in de bossen te zijn en sinds ik ook interesse heb in de ´eetbare´ natuur is het plezier alleen maar toegenomen. Jammer dat we nu in het jaargetijde zitten waarin het - wat dat betreft - slecht kersen eten is, maar ik had mijn paddenstoelen- en plantengidsen evengoed in de rugzak. Door de relatief hoge temperaturen hebben we nog aardig wat paddenstoelen kunnen spotten, zoals de exemplaren op deze foto: het zijn ´gewone fluweelpootjes´ die groeien op dood hout. Dit zijn de enige paddenstoelen waarvan ik (met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid) heb kunnen vaststellen dat ze eetbaar zijn. Volgens de gids worden ze ´door liefhebbers hoog geschat´, maar ik heb geen idee hoe ze smaken, want ik heb ze gewoon laten hangen: toch een beetje bang om net die ene giftige dubbelganger te treffen... 

Hiernaast nog een foto van een andere prachtige paddenstoel die ik niet in m´n gids kon vinden. Ook deze groeit op een boom: een mooi geplooid, oranje exemplaar dat nog het meest lijkt op de ´grote sponszwam´, maar er toch echt anders uitziet. Ik ben erg benieuwd wat het is en zal het eens vragen op de website van de Nederlandse Mycologische Vereniging...

Goed, dan ga ik nu ophouden met zwammen, maar niet zonder te vermelden dat ik niet de enige ben met goede voornemens: L. zei na een van onze wandelingen: "Leuk hoor, die bossen! Niet vergeten om hier vaker te komen..."