cider #5 gebotteld

Zo. Het kost wat tijd, maar dan heb je ook wat. Ik heb vanavond 23 flessen gebotteld van mijn nieuwste appelcider, die vandaag precies een week heeft gegist. Door de hoge temperatuur op de bovenkamer is het wel erg snel gegaan. Ik moet wel bekennen dat ik alle luxaflex heb openstaan, want ik wil zoveel mogelijk zon in de kamer hebben, voor mijn tomatenplanten. Dus even de emmer afgedekt tegen directe zoninstraling; ik vind 17 liter appelazijn wel erg veel van het goede. Eigenlijk is het trouwens appel-esdoorncider, want er zit een beetje ahornsiroop in. Ik heb bij een vorige cider gemerkt dat ahornsiroop suggereert dat de cider even op hout gelagerd is geweest. Altijd goed.

Voor het bottelen heb ik met de hydrometer het soortelijk gewicht gecheckt: er zit vrijwel geen suiker meer in de gist, en de meter zegt dan ook: "bottle". Maar bij proeven merkte ik dat de proto-cider wel degelijk wat zoetig is. Dus besloot ik voor het bottelen geen extra suiker meer toe te voegen. Ik wil het risico niet lopen weer een explosief goedje te brouwen...

hemelse linzen

Vorige week heb ik weer eens linzensoep gemaakt volgens het recept van Magda (Check haar blog, er staan waanzinnig goeie gerechten op en ze schrijft ook nog eens erg goed). Dit recept is volgens mij waar koken over moet gaan. Eenvoud, en tegelijkertijd waanzinnig lekker. Bereid het precies zoals het op haar blog staat en ervaar weer eens hoe goed een eenvoudig recept kan zijn.

Tegenwoordig stop ik alles wat ´pit´ of ´zaad´ heet in de grond, dus tijdens het maken van dit recept hield ik een paar linzen achter. En - zie daar - nu ben ik een paar linzenplanten aan het opkweken. Geen idee of het wat wordt, maar het is het proberen waard. Zou mooi zijn als ik einde van het seizoen linzensoep kon maken met linzen van eigen teelt!

xitomatl

Ik zou er vergif op hebben ingenomen, dat de tomaat uit zuid-Europa komt en dat de mama´s in bijvoorbeeld Italië er al duizenden jaren tomatensaus van maken. Maar nu ik zelf wat tomatenplanten kweek en me wat ´in de materie inlees´, kom ik er achter dat de tomaat door de Spanjaarden uit Mexico is meegenomen. De Azteken noemden hem xitomatl, daar komt de naam dus vandaan. De tomatenplant werd in Europa eerst als sierplant geteeld, en pas rond 1750 kwam men er in Italië en de Provence achter dat men de vruchten, die toen nog geel ("pomo d´oro") waren, kon eten. Pas rond 1850 werd de tomaat in Europa op grote schaal bekend en geteeld. Tot voor kort vond ik de tomatenplant vooral interessant vanwege z´n eetbare vruchten, maar sinds vandaag zag ik dat ook de bloemen best mooi zijn.

stekelige materie

Nee, dit is geen cactus, maar een close-up van een van de tomatenplanten die ik zelf aan het opkweken ben. Makkelijker kan niet, dacht ik. Maar nu ik er wat meer over begin te lezen, en wat verder kom in het kweekproces, valt het toch niet mee. Om te beginnen moet je tijdig ´dieven´, d.w.z. de nieuwe scheuten weghalen die in de oksels van zijtakken beginnen te groeien. Als je dat niet doet, nemen ze te veel groeikracht weg, ten koste van de vruchten. En als de plant dan gaat bloeien, moet je, bij gebrek aan insecten (en dat wil ik op onze bovenkamer graag even zo laten) op specifieke momenten op de dag even voorzichtig tegen de bloemen tikken, zodat de plant zichzelf kan bevruchten en daadwerkelijk tomaten kan vormen. Verder maak ik zo´n beetje alle beginnersfouten die je kunt maken, zoals te veel water geven en te strak opbinden. Ook laat ik bij voorkeur alle tomaten aan de plant laten zitten, terwijl je bij sommige soorten beter wat kunt uitdunnen om de overblijvende tomaten meer groeikracht (en dus smaak) te geven. En dan heb ik het hoofdstuk ´bemesten´ nog niet eens goed gelezen... Nou ja, ´t is wel heel erg boeiend om hier mee bezig te zijn, dus ik ben voorlopig wel even van de straat.

Cider # 4 en #5

Cider maken van biologisch appelsap, dat moet ik misschien niet meer doen. Mijn vorige poging #4 is eigenlijk mislukt, voor zover je dat kunt zeggen, vijf weken na het bottelen. De cider is heel erg zuur en wil ook niet klaren. Na drie glazen, als je de wereld een beetje voor een doedelzak begint aan te zien, dan is het wel te doen. Want alcohol zit er genoeg in, maar eerlijk is eerlijk: lekker is het niet. 

Daarom heb ik gisteren een nieuwe cider aangezet, deels volgens een vertrouwd recept: cider op basis van appel- en ahornsiroop, zonder een giststarter te maken. Om precies te zijn staat er nu 17 liter cider te gisten, gemaakt van: 

- 3 L biologische appelsiroop en 0,2 L ahornsiroop;

- 1 zakje champagnegist (5 gram);

- ca. 3 gram gistvoedingscomplex;

- 2 theelepels citroenzuur

mijn eerste tomaten!

OK, deze komen van een flinke tomatenplant van het tuincentrum... En toch ben ik trots dat ik deze prachtige tomaten zelf heb kunnen opkweken. Het oordeel van M: "Papa, ze smaken echt fan-tas-tisch!" (en daar ben ik het mee eens).

kweekkas

Zo, het heeft even geduurd, voordat ik weer tijd kon vinden om iets te schrijven. ´t Is druk in dit jaargetijde, op alle fronten. Op dit moment is er nog geen nieuwe cider in de maak, maar ben ik vooral bezig alle voorraad van de afgelopen tijd te consumeren. De 100% biologische appelsapcider begint op zich een sympathiek koolzuurtje te ontwikkelen. Maar de nadruk ligt wel op ZUUR, want eigenlijk is ´ie niet echt te pruimen, behalve met een flinke scheut vruchtensap er doorheen. Dat heeft te maken met mijn champagnegist, die hoge alcoholpercentages overleeft. Zaak dus, dat ik snel eens echte cider-gist bestel, die het loodje legt bij alcoholpercentages boven de 7 - 8 % en dan nog wat suiker overlaat voor de eindgebruiker.

Belangrijker zaken: ik heb al eerder geschreven over Hugh Fearnley-Whittingstall en zijn aanstekelijke televisieprograma´s. Ik heb ondertussen - met dank aan broerlief - vrijwel alle DVD´s van hem gezien. En aanstekelijk is het zeker, want sinds een paar maanden heb ik op zolder allerlei bakjes en potten staan, met een volledig willekeurige selectie van groenten en kruiden, zelf opgekweekt uit verschillende zaden. De kids vinden het ook wel interessant en M. laat geen mogelijkheid onbenut om mensen te melden dat "papa een plantage op zolder heeft". Ik heb ondertussen verschillende soorten tomatenplantjes staan. En paprika en pompoen (allebei gewoon opgekweekt van de zaadjes van de groentes van de AH), tijm en rozemarijn. Erg leuk allemaal, er was alleen nog een probleem. Want waar moet dat spul straks naar toe als het groter begint te worden? De oplossing zit er aan te komen, want we hebben besloten om ons tuinschuurtje te gaan vervangen voor een heuse houten kweekkas!

Ik was er al een tijdje mee bezig, maar naast het ´praktische´ houden we ook wel van ´mooi´. En alle kweekkassen zijn wel praktisch, maar vooral erg lelijk om tegenaan te kijken. Totdat ik bij de Intratuin een (western red cedar) houten kweekkas zag staan. Mooi! Ik durfde het bijna niet serieus ter sprake te brengen, maar toen C. het kasje zag was ze ook verkocht. Dus afgelopen vrijdag hebben we ´m besteld en binnenkort gaan we serieus ´kweken´... Ik kan niet wachten, binnenkort meer...